این روزها شرکت‌های باربری زیادی در شهرها تاسیس شده‌اند؛ شرکت‌هایی که با تکیه بر توانایی و زور بازوی کارگران خود سعی در ارائه خدمات به مشتری‌هایشان دارند، اما در این بین شرکت‌های باربری هیچ گونه خدماتی به کارگرهای خود نمی‌دهند.
تصویر تا زمانی که زانوهایم قوت دارد، کار میکنم
اگر پای درد دل کارگران شرکت‌های باربری بنشینید، خواهید شنید که بیشتر آنها از روی ناچاری و نبود شغل مناسب وارد این کار شده‌اند، علاوه بر این باربرها از نبود بیمه و دستمزد کم گله دارند، آنها می‌گویند بیشتر درآمدشان صرف هزینه خورد و خوراک یا رفت و آمد به محل زندگی‌شان می‌شود، برای این‌که از سختی‌ها و مشکلاتی که این افراد زحمتکش با آن دست به گریبان هستند بیشتر بدانیم به سراغ یکی از کارگرهای شرکتی باربری در شمال تهران رفتیم.
امید نجفی با 95 کیلوگرم وزن و 185 سانتی‌متر قد کارگر قوی‌هیکلی است. خودش می‌گوید اگر خدا این قدرت بدنی را به او یا همکارانش نمی‌داد این شغل هم نصیب آنها نمی‌شد. در این گفت‌وگوی کوتاه امید از کار و دلیل وارد شدنش به این حرفه می‌گوید.
هزینه کرایه خاور تا سه ساعت براساس مسیر تعیین می‌شود، کارگر هر نفر 35 هزار تومان البته فقط تا سه ساعت، پنجشنبه‌ها و جمعه‌ها هم هزینه جابه‌جایی بیشتر خواهد شد! تعداد طبقات هم در تعیین نرخ نهایی موثر است و اگر نتوانیم از آسانسور استفاده کنیم، مبلغ بیشتری دریافت می‌شود!
با این اعداد و ارقام اگر یک حساب سرانگشتی بکنید معلوم می‌شود هزینه یک اسباب‌کشی خیلی هم کم نیست. البته باید خسارت‌ها و مشکلاتی را که حین اسباب‌کشی پیش می‌آید هم در نظر بگیریم، چون بالاخره اسباب‌کشی و تغییر مکان خسارت‌هایی هم به همراه دارد.
خیلی‌ها بعد از همین حساب و کتاب‌ها، از اسباب‌کشی پشیمان می‌شوند و ترجیح می‌دهند در همان خانه قدیمی‌شان بمانند.
آنهایی که مستأجرند و صاحب‌خانه مبلغ کرایه‌شان را اضافه کرده است هم بعید نیست با پذیرفتن مبلغ جدیدی که صاحب‌خانه پیشنهاد کرده، از پرداخت هزینه اسباب‌کشی و دردسرهایش صرف‌نظر کنند.